Daar gaan we dan.. De laatste paar dagen..

Vorige week had ik nog lekker vakantie en dat heb ik goed besteed! Samen met Elise ben ik vier dagen onbereikbaar geweest.

Dinsdag ochtend heb ik al mijn spullen nog ingepakt en werden om 8 uur opgehaald. We reden eerst langs een ander huis om andere reisgenoten op te halen. Dit waren een vader, moeder en dochter. Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt voor de laatste boodschappen. Een plaatsje daarvan was Lelydorp, daar hebben we nog over de markt gelopen. Toen we alle boodschappen hadden ingeladen in de Pick-ups konden we dan eindelijk vertrekken! We gingen een rit van 8 uur tegemoet over een bauxiet weg, de enige weg naar het binnenland. Wat een avontuur was dat zeg. Het had de laatste dagen veel geregend, dus de weg was glad, blubberig en zat vol met kuilen. Gelukkig ben ik gewend om bij papa in de auto te hobbelen haha, dus ik was al snel gewend. Het was een mooie rit, we hadden de jungle om ons heen, reden over houtenbruggetjes over rivieren en zagen dieren in bomen of op de weg. We hebben een tussenstop gedaan om lekker te lunchen en te relaxen. Daarna moesten we nog 4 uurtjes rijden. Toen we bijna bij Blanche Marie waren (ongeveer 300km afstand van Paramaribo) moesten we nog 15 kilometer door de boesboes. Het was gelijk donker tussen de enorme bomen en reden door modderplassen. Plots was er licht en kwamen we op een mooie open plek aan de Nickerierivier. Daar hebben we de auto’s uitgeladen en onze hangmatten opgehangen voor twee nachten. We hadden een mooi uitzicht over de rivier.

’s Avonds werd er lekker voor ons gekookt en hebben we goed kennis kunnen maken met de andere reisgenoten en de gidsen. Iedereen was erg moe en ging vroeg naar bed, maar Elise en ik natuurlijk niet! We hebben tot half 4 kaart spelletjes gedaan haha. Veel slapen was er voor ons dus niet bij..
Hier hadden we de volgende dag een beetje last van (kater).

Rond 12 uur gingen we richting de Blanche Marie watervallen. Het was een klein halfuurtje lopen vanaf onze slaapplek. Het uitzicht was schitterend! We klommen via een touw naar beneden, richting de watervallen. De gidsen wilde graag door het water heen en daarna de watervallen opklimmen. Ik keek naar de stroming en dat leek me niet zo’n goed idee, bangeschijter dat ik ben.. De moeder van Lotte en ik bleven dus lekker in het zonnetje onderaan de watervallen. We hebben veel foto’s van ze gemaakt en zijn in de rivier gaan zitten om te genieten van de zon. Toen de anderen weer terug kwamen, was het water behoorlijk gestegen en werd het gevaarlijker om door het water terug te komen. Elise en Lotte waren bijna verdronken en een andere gids had het touw losgelaten, dus die moesten de andere gidsen redden. Wat was ik blij dat ik aan de kant bleef! Haha

’s Avonds laat kwamen we thuis en hebben lekker gebarbecued met z’n allen. We zouden ook een nacht wandeling gaan maken door de jungle om verschillende dieren te gaan zien, maar helaas verstoorde de regen dit.. Dus we lagen redelijk op tijd in ons bed en dit was maar goed ook, want om 5 uur hebben ze ons wakker gemaakt. We gingen namelijk om 6 uur weer 90 km verder het binnenland in rijden. Dit was een mooie route met veel obstakels! We hebben paar keer bomen op de weg gehad die we moesten kappen en modder wegen die we moeilijk doorkwamen. We kwamen uiteindelijk aan bij een rivier, super mooi! Het was een plek waar weinig tot geen toeristen kwamen, genieten dus. We hebben er een paar uur gezeten in de hoop otters en ara’s te spotten, maar we hebben geen otter gezien! Rond 4 uur reden we door naar Apoera, een dorp aan de Corantijnrivier en wordt bewoond door de inheemse bevolking. Hier sliepen we in een huisje, lekker in bedden.

We hadden in Apoera afgesproken met een huisgenootje van ons in Paramaribo. Hij woont nu in Apoera, omdat hij stage loopt bij een grote zagerij. Hij heeft voor ons geregeld dat we een rondleiding zouden krijgen bij Greenheart Group. Deze hebben we de volgende ochtend ook gekregen. Het was erg groot en interessant om te zien hoe al die bomen door de machines gaan en worden verwerkt. Daarna reden we door naar de Tio indianen, die wonen een paar dorpjes verderop. We hebben kunnen zien hoe ze wonen, eten en sieraden maken. Lieve leuke mensen, dus hier hebben we nog een paar armbandjes gekocht met z’n allen! Ze hadden ook een baby brulaapje die constant ''boowwww'' brulde. De kindjes van dat dropje hebben nu de brulaap naar mij vernoemd. Heel erg Komisch!

Helaas zat het er allemaal weer op en moesten we richting huis. Op de helft moest ik alleen met een man verder rijden, want Elise had besloten om nog met die andere mensen door te gaan naar de Voltzberg. Toen moest ik nog 4 uur, dachten ze.. Het had zoveel geregend dat er overal hobbels en kuilen waren, soms wel van een halve meter diep. Dit zag je alleen niet, omdat ze vol stonden met water. Het was ook zo glad dat we een paar gedrift hebben met de auto, spannend dus!
De rit duurde ook wat langer en was dus pas na half 11 thuis…

Dat ik moe was, maakte Samantha en Kaya niet uit. Ik moest en zou mee gaan naar een huis feestje! Gelukkig was het een gezellige nacht.

Vanaf maandag had ik weer stage, de laatste week..
Morgen mijn laatste dagje op stage genieten en afscheid nemen van de kinderen en leuke collega’s.
Ik zie er tegen op..


Liefs XXXXXXXX